Een voorstelling voor jong en speels publiek.

Er was eens een bos waarin iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur en alle dieren moesten eten zoeken, eten zoeken, eten zoeken.
Werken, werken, werken, zoals mieren dus.
Eén dier speelde, danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens en shows voor al die andere hardwerkende dieren maar ze werkte dus niet.
En toch had Krekel een grootste fan; Zippi, de kleine mier.
En toen kwam koude, regen, wind, hagel en sneeuw.
Konijn, Vogel, Beer en Mier spoeden zich naar hun knusse holen voor een winterslaap.
De arme Krekel bleef achter in de kou, zonder eten, zonder dak boven zijn hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan. 
En zo dachten die andere dieren er ook over. 
Maar dit is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar.

Het plan om deze voorstelling te baseren op het bekroonde boek “Heb jij misschien Olifant gezien.” van David Barrow gaat niet door. We krijgen de rechten alsnog niet.
Vandaar een heel nieuw verhaal... 
Een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in deze kapitalistische rat-race maatschappij. Anders gezegd, de fabel van de Krekel en de Mier maar dan echt om te lachen. 

Met actrices / poppenspeelsters / zangeressen:
Sinay Bavurhe, Marieke Anthoni, Annelore Stubbe, Naomi Celis
Composities en klank door Arne Leurentop
Video van Sam Brosens en Techniek van Koen Vanhoecke en Jakke Theyssens
In een regie van Annelore Stubbe (assistentie Marc Maillard)
Poppen, props, kostuums en decor door Jan Maillard, Astrid Michaelis, Janneke Hertoghs en het FroeFroe atelier

in coproductie met Perpodium met de steun van de Vlaamse Gemeenschap en Tax Shelter van de Belgische federale overheid