VISUEEL - THEATER - TENTENSPEKTAKEL IN COPRODUCTIE MET THEATER STAP
Geïnspireerd op THE UNKNOWN - Alonzo, The armless, de stomme film van Tod Browning (o.a. ook van FREAKS) uit 1927.
IN MEI 2008 IN MECHELEN-RAND BRUSSEL-ANTWERPEN

Theater Froe Froe en Theater Stap brengen samen samen een nieuwe voorstelling uit voor zomerse sferen, festivals en ander fraais.
Gebaseerd op een zwart wit prent uit 1927 maken wij een theaterspektakel dat zijn poëtische kracht put uit een mix van livemuziek, videobeelden, tekstfragmenten, acteursspel en figurentheater. Een warme voorstelling soms surreëel of magisch realistisch, soms poëtisch en soms burlesk vol prachtige mensen en prachtige poppen.

De Pers:
"Theater Froe Froe en Theater Stap brengen met Rom subliem theater."
De Standaard 9/08/06
"Een absolute aanrader."
Belang Van Limburg 11/08/06
"Een machtige mix van verhaal en ambachtelijke hoogstandjes."
De Morgen 4/08/06

WAAROM DE ZIGEUNERS VERSPREID ZIJN OVER DE HELE WERELD
Dit gebeurde lang, lang geleden.
Een zigeuner en zijn familie reisde van oost naar west.
Hun paard was mager en stond beverig op zijn benen want honger en dorst was hun lot. Hoe groter de zigeunerfamilie werd hoe zwaarder hij het had om de wagen te trekken. Weldra zat de wagen zo vol met kinderen, op en naast elkaar gestapeld, terwijl het arme paard voortstrompelde over de hobbelige wegen.
De wagen hotste en botste en helde vervaarlijk van links naar rechts.
Door zijn overladen vracht knotsten potten en pannen soms zo hard dat ze van hun haken en ogen vielen en op de weg belanden. Ook blootsvoetse peuters en kleuters vielen tussen de bobbelende wielen op de grond.
Dat was niet zo er als het dag was want dan pikte je gewoon de potten en tinnen lepels terug op maar in het donker werd het lastiger. Trouwens wie kon dit bijhouden en waarom zou je ook, potten, pannen en kinderen genoeg in deze wagen. De zigeuners trokken de ganse wereld rond, van noord naar zuid, en overal waar ze kwamen lieten ze kinderen achter. En zo is het dus gebeurd, zo werden de zigeuners letterlijk over de wereld uitgestrooid.

Regie Marc Maillard
Coaching, research, co-regie, dramaturgie : Radomira Dostal
Spel : Peter Janssens, Nadine Van Miert, Erna Roefs, Nancy Schellekens, Marc Wagemans Gert Dupont, Bruno Smeyers, Filip Peeters, Ann Verhelst en Maarten Bosmans
Composities en liveMuziek : o.l.v. Jan Van Outryve met Bert Bernaerts, Marc Bryssinck, Thomas Deckx en An Verhelst
Video: Andy Giebens, Gert Dupont, Filip Peeters, Annelien Feyaerts
Techniek: Andy Giebens en Elke Verachterd
Decor: Bruno Smeyers en Ina Peeters
Poppen: Patrick Maillard
Kostuums: Chris Snik, Inge Macken (stage) en Helena Loginova (stage)
Verder zijn er medewerkers van Theater Stap die de omkadering verzorgen, kostuums maakten en natuurlijk de side-show acteurs: Martine Derey, Els Van Gills, Jan Goris, Peter Van Lommel, Annelies Mertens, Leen Teunkens e.a.
Coordinatie: Jo Swinnen en Krisje Scheurweghs
Verkoop: Suzie Gielkens
Affiches: Sander Van De Vijver

THE STORY
Een man zonder armen, Alonzo, heeft een messenwerper-act samen met een lieftallige assistente. Hij is smoorverliefd op haar, Sarina, en zij voelt zich gerust bij hem juist omdat hij geen armen heeft. Zij is blijkbaar bang is voor mannenhanden.
Nochtans is er één man, Malabar, die haar echt bemint en het niet opgeeft. Hij is de sterke man van de clan. Het meisje haar vader, Zanzi, heeft genoeg van het gedoe van zijn dochter met die gehandicapte idioot, Alonzo, en gaat hem te lijf, gelukkig komt Malabar ertussen. Alonzo, heeft echter in werkelijkheid wel armen doet enkel deze act om zich te verberegen voor de politie.
Hij vermoordt de vader, Zanzi, men ziet zijn handen terwijl hij hem wurgt maar men herkent hem net niet. De politie verdenkt natuurlijk nooit een man zonder armen dus hij zit safe. Alonzo troost Sarina en zij geeft zich over aan zijn vriendschap en bescherming.
En zo wordt Alonzo, de misdadiger echt verliefd...

INHOUDELIJK
Theater Froe Froe en Theater Stap slaan de handen in elkaar om een gedurfde voorstelling op te zetten geïnspireerd op THE UNKNOWN uit 1927 van Tod Browning.
Het is een verhaal over de grens tussen opportunisme, egoïsme en bezit tegenover eerlijkheid en overgave. Een grens van alle tijden, een beeld waarin elke relatie zich spiegelt en soms hard tegen zichzelf in loopt.
Noodlottig is het leven, het noodlot is de liefde.
Een voorstelling die u gebracht wordt door, mentaal en minder mentaal begaafde, maar vooral fantastische acteurs,
Een voorstelling in alle talen en voor iedereen die overleeft door liefde en humor.

DE TENTLOCATIE
Een zigeunertent, Marokkaans zwart en wit.
Één van de grootste Chaildale tenten ooit in Marokko gemaakt voor Black Sheep, de etnisch ö oosterse sfeermakers bij uitstek.
De tent is zo ingedeeld dat er aan beide kanten van het speelvlak een 360 mensen kunnen plaatsvinden. Centraal speelt onze voorstelling zich letterlijk tussen het publiek af. Hier komen de flarden muziek u tegemoet terwijl de kassa uw vermogen inschat. Hier start het grote verhaal vol drama en passie.
Theater vol muziek, zang, beelden, creaturen, acteurs, figuren en manipulatoren.

DE FILM WAS HET VERHAAL
Tod Browning is eigenlijk vooral ãcultä bekend geworden door zijn horrorsuccesen.
Na een korte carrière als ãslangenmensä in het variété heeft hij scénarioâs geschreven, geacteerd en is hij uiteindelijk achter de camera gekropen als regisseur. Hij had succes met zijn twee eerste, wat bizarre, horrorfilms.
Het publiek luste het wel en zijn budgetten bleven strak staan wat MGM charmeerde. Hij maakte daarna een paar films met Chaney, die ook meewerkte aan het script en als steracteur bekend was binnen Hollywood.
THE UNKNOWN lanceerde de nog jonge Joan Crawford en had een, voor die tijd, stevig dramatisch scénario alhoewel de plot zelf het publiek niet echt zinde.
Desondanks kon Browning verderwerken en maakte nog twee stomme films tot hij in 1930 aan zijn FREAKS begon. De twee dwergen in de film, in het echt man en vrouw, schreven het scénario. In 36 dagen draaide hij deze maffe prent waarin de Freaks de macht grijpen en gruwelijk wraak nemen op de gewone mensen. Tientallen topfreaks, mismaakte mensen met huizen in Hollywood en buitenverblijven in Malibu die schatrijk waren geworden door hun handicap, solliciteerden. Op de eerste preview werd het publiek ziek. Ze braakten, gilden, krijsten, het verhaal gaat dat er zelfs een miskraam van kwam en de studios zaten met een serieus probleem. Er werd in geknipt en gepuzzeld, drie nieuwe eindes werden verzonnen maar het mocht niet baten. Het publiek voelde zich ofwel bedreigd en beledigd. Onmiddellijk werd de prent verboden en dat bleef zo gedurende dertig jaar. Zo werd Tod Browning beroemd en berucht.

The Unknown heeft een sterker verhaal dan Freaks en blijft het hoogtepunt van de samenwerking van Browning en Chaney maar heeft minder publiekssucces gekend binnen de filmische subcultuur. Dit komt in de eerste plaats doordat het één van de laatste stomme films is. De film is pas te genieten met een muziekscore en is minder choquerend maar de karakters zijn even zuiver en strak als bij Freaks.
We voelen ook heel mooi hoe Browning het ãanders zijnä gebruikt als een eigenschap die emotioneel functioneert. Het feit dat het meisje zich aangetrokken voelt tot een man zonder armen omdat die haar een gevoel van veiligheid en zorgzaamheid geeft is tegelijk absurdistisch en mooi.
Een man zonder armen is niet meelijwekend in zijn verhaal maar geruststellend.
Het is die kijk op de ãfreaksä van deze wereld die Browning zo uniek maakt en zijn tijd ver vooruit. Hij de mens voorop en niet de handicap, hij zet dus gewoon het innerlijk voorop en niet het uiterlijk.
Het is echter geen flets en kleffe visie die hij poneert maar hij laat ook de kracht en het gevaar van de argeloze onschuld zien die ons vaak overrompeld bij lichamelijke ãhulpeloosheidä.
In The Unknown krijgen we een keiharde wereld te zien die geen medelijden kent en niets of niemand ontziet tenzij de echte eerlijke liefde. Daar kan zelf Browning niet tegen op.

Browning cast Chaney in two subsequent 1926 productions: THE BLACKBIRD and THE ROAD TO MANDALAY. It was a chemistry that obviously worked, and never more successfully than in the 1927 film, THE UNKNOWN, a classic that would become the signature piece of both Chaney and Browning. A wild circus drama spun around Chaney's role as a fake freak, *Alonzo The Armless*, the film also showcased the talents of a young Joan Crawford as the beautiful circus performer and love interest, Estrellita, who suffers from the strange sexual phobia of being repulsed by the embrace of a man's arms. To win her love, Alonzo blackmails the doctor into amputating his arms, which are usually tied behind his back during his performance, only to discover that she has finally overcome her aversion to the male embrace thanks to the patient attentions of the circus strongman.