Vrij naar Pinokkio van Carlo Collodi.

Een echte doorkijktheatervoorstelling ook voor iedereen die niet taalkrachtig is.
In een mix van schoon poppenspel, verrassende videobeelden waar acteurs in en uit stappen en prachtige "ballads" brengen wij u het overbekende PINOKKIO verhaal
Zelden slaagde een schrijver erin een mooier “pop” op papier te zetten dan Collodi met zijn houten Pinokkio. De liefde van ouder en kind die elke verleiding in het leven doorstaat. Hoe en welke weg we ook gaan, steeds blijven we die wortels voelen en worden we teruggetrokken naar de basis van onze liefde, de gevoelens voor een vader, voor een moeder.
Geen leegte is zo groot dan het gemis daarvan, geen vanzelfsprekendheid is groter dan de aanwezigheid ervan. Daarom deze voorstelling over de meest verschrikkelijke kindergeschiedenis ooit geschreven.

Een keihard éénouderverhaal dat uwe neus doet groeien. Nooit eerder zo verteld en vooral nooit eerder zo gezien. Een levensles in beide richtingen met een happy end van het begin tot het einde.

Gemaakt door Marc Maillard samen met poppenspelers, videomakers, acteurs: Gert Dupont, Maarten Bosmans, Ilse Uitterlinden en de muziek van: Amaryllis Uitterlinden en Frank Vanweddingen
Licht, video en klank: Andy Giebens en Brecht Ieven
Poppen, kostuum en decorwerk van: Patrick en Marc Maillard, Bruno Smeyers, Gert dupont, Brecht Ievens, Ina Peeters, Moniek Jacobs en Niké Moens
Assistentie: Jan Maillard
Verkoop: Suzie Gielkens
Administratie en coördinatie: Krisje Scheurweghs
Affiche en flyers: Rob Marcelis

Collodi’s meesterwerk wordt opnieuw bekeken. Een verhaal over grenzeloze ouderliefde en oeverloze kinderliefde gefnuikt in de afgrijselijke uitwassen van onze ambitie en kapitaalsmaatschappij. Gebruiken en gebruikt worden is de jungle van het leven. Gelukkig zijn er de Pinokkio ’s van deze wereld die naïef willen behagen.

“Sta op, sta onmiddellijk op,” brulde Geppetto.
“Maak het je vader niet lastig !”
Pinokia bleef liggen.
Geppetto wilde hem op de been helpen. Pinokia wilde niet. Hij was beledigd !
Hij vond het vreselijk dat zijn vader zo boos werd omdat hij een beetje wegliep. Hij vond zelf juist dat hij heel goed kon lopen.
De mensen die zich rond Geppetto, Pinokia en de agent hadden verzameld, waren ook boos. Ze staken fluisterend de koppen bij elkaar.
Ze zeiden: “Dat arme houten kind zal wel weten waarom het er vandoor gaat.”Ze zeiden: “Thuis krijgt hij waarschijnlijk niets anders dan klappen.”
Ze zeiden: “Die brutale kerel slaat hem nog tot spaanders.”
Iemand zei tenslotte: “Is die marionet wel van die Geppetto?”
Een ander antwoordde: “Nou, gisteren, dat weet ik zeker, had die Geppetto nog geen marionet.”
En ze riepen nu allemaal: “Geppetto heeft de marionet gestolen. Zo zit dat!”
De agent pakte Geppetto bij zijn kraag. “Hé ouwe knar, wat heb je daarop te zeggen?”
Gepetto zei niks, zo bang was hij. De agent arresteerde Geppetto onmiddellijk voor kinderdiefstal en kindermishandeling en bracht hem naar de gevangenis. Onderweg snikte Geppetto: “Oh arme vader die ik ben, ik ongelukkige vader, waarom wil men mij niet bij mijn kind laten!”
Dat was niet erg eerlijk van hem. De mensen deden om goed te doen, een kind moet je beschermen, vind ik ook.
(Uit DE NIEUWE PINOKKIO van Christine Nöslinger - Bart Moeyaert)

Speelperiode: van 13 november tot kerst 2006 en van half april tot half mei 2007 maar ook in 2008 in gans Vlaanderen en Nederland
Duur: ongeveer 60 minuten
Leeftijd: vanaf 6 jaar (eerste en tweede graad lager)