Een kruisweg in mixed-mediacultuur voor volwassenen kinderen en sommige ouders. (AUG / SEPT / OKT 2004)
Na FREAKS maken we nu een bewerking van het stuk 'Liefde, dood en de Ezel' van Johan Buytaert, een harde en schone liefdeshistorie van alle tijden. Wij spelen deze voorstelling op locaties, soms in een loods, soms in een grote tent.
LOVE IN BABYLON wordt nu hernomen op een schoon kerkelijke locatie binnen ANDERE PODIA op 20-21-25-26-27-28 augustus en 2-3-4 september 2004. De voorstellingen gaan door in de *Peperbus* of beter de St. Janskerk in de Matheusstraat te Borgerhout telkens rond 20.15 u.

En als ge in m´n ogen kijkt, wat ziet ge dan?
Ach ja, ik weet het, het zijn moeilijke tijden en ogen kunnen liegen.
Het vertrouwen is verschwunden. De ervaring heeft ons wijs gemaakt.
Wie gelooft, droomt en wie droomt, wordt bestolen.
Zo is´t en zo zal´t blijven.
Maar kom, we zijn hier onder ons en we zijn veilig.
Kijkt in m´n ogen en durft.
Durft en droomt.
Kijkt in m´n ogen en zie een stad.
Licht en schaduw in´t middaguur.
Kijkt in m´n ogen en proef het zand.
Droog en warm; gebrand door de zon.
Kijkt in m´n ogen en ruik muskaat,
en de geur van dadels als ge kunt.
Kijkt in m´n ogen en droomt…Bagdad.
Een stad als geen ander met in elke steen een verhaal.
Kijkt in m´n ogen en luister…

Een schitterend liefdesverhaal van Johan Buytaert.
Een auteur die twee jaar terug opviel bij 'Stukschrijven' in HETPALEIS.
Hij was ook de auteur van onze voorstelling HET BEEST, werk van zijn hand werd reeds gespeeld door Nederlandse en Vlaamse theaters en daarnaast richtte hij VZW Stromend Water op die met, ook allochtone, jongeren eigentijds theater maakt. Hij schreef LOVE IN BABYLON in de eerste plaats voor hen. Het leek ons echter zonde dit pareltje in de stoffige vergetelheid van archivering te dumpen en wij adapteren het nu als een locatievoorstelling in mixed-media vorm voor een ruim publiek.

Een cross-over project met een snuifje humor als van 'The Life of Brian' in een macaber realisme als bij Garcia Marquez in een entourage van een Middeleeuws Granada vol bijbelse tijden ontucht, schoonmoeders, schoon poppen, schoon vrouwen en extreem dierenleed.

Het publiek zit, of ligt, op een tribune. Wij spelen in een multimediaal decor met live muziek van Kris Strijbos, Hip Hop human beatbox en vader van Ster. Poppen, figuren, levende decors, acteurs en muziek vertellen samen een verhaal van liefde, dood en ezel.

Spel: Gert Jochems, Els Trio, Gert Dupont, Bruno Smeyers
Muziek: Kris Strybos en Lady Angelina
Techniek: Filip Timmerman en Dirk Stevens
Aanmaak poppen: Moniek Jakobs, Marc Maillard, Gert Dupont, Bruno Smeyers Assistentie: Ina Peeters, Kristin Van der Weken
Regie: Marc Maillard Auteur: Johan Buytaert
e.a. verzorgen deze productie.

BEUL:
Slapen is sterven, maar wakker worden is erger
Als de nacht geen rust kent, kent de ochtend geen genade.
Maar mijn moeder geeft niet op.
Als ze´s avonds m´n kaars uitblaast, prevelt ze elke keer opnieuw ‘slaapwel’.
Slapen…. Ik kan er alleen maar van dromen.
Ik lig daar dan, stil, en tel kamelen…
Verloren moeite, zinloos.
Want daarbuiten in de straten kennen ze geen slaap.
Daar zijn ze wakker met geslepen mes.
Bloed moet vloeien, ’t feest begint.
Hun oog gaat altijd naar een ander en naar wat hij in zijn zakken heeft.
Voor koper wordt gevochten, voor zilver gemoord.
Een leven is goedkoop in de straten van Jeruzalem.
Ge krijgt het voor niets en voor niets wordt het weer afgepakt
Ge kunt uw rust vergeten met dat slachthuis daarbuiten.
Gebrul en gekrijs tegen de sterren op.
De onschuldige schreeuwen het hardst, maar het helpt hen niet.
Ik wil het niet horen en luister toch.
Ik zou m´n beide oren geven om één nacht doof te mogen zijn.
Pas tegen een uur of vijf worden ze moe.
Dan ligt de stad te reutelen in haar eigen bloed en slobberen de honden zich vet.
Dan dommel ik weg en terug en word ik wakker met de smaak van bloed in m´n mond.
Ik poets en ik spoel, maar´t helpt niets. Die bloedsmaak blijft.
‘Ge hebt op uw tong gebeten’, zegt m´n moeder en ze propt munt in m´n mond. Ze kleed me aan en geeft me een appel voor onderweg.
Ze trekt aan m´n oor en kijkt in m´n ogen.
‘Doet dat bitter van uw smoel’, zegt ze nog, ‘ een job is een job en ’t leven is duur’.
En dan duwt ze me de straat op…
Hoe laat is het nu?

Johan Buytaert (°1966 en leeft nog steeds)